Dankbaarheid stroomt door me heen, ik wordt gezien.

Blijkbaar heb ik het zo nodig om gezien te worden zonder oordeel gewoon voor wat ik ben.

Met mijn klanken, mijn vreugde, mijn verdriet.

De pijn om niet gezien te worden voor wie ik ben smelt en stroomt uit me.

Ik voel mijn hart zacht en open. Mijn hoofd is leeg en rustig.

Ik voel me verbonden. Ik voel de zachtheid in mijn hart die levendig is.

Er mag nog het een en ander smelten.